تاثیر یک دوره کوتاه مدت فعالیت هوازی بر حافظه فضایی موشهای صحرایی

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره کوتاه­ مدت فعالیت هوازی بر یادگیری و حافظه فضایی موش­های صحرایی بود. روش ها: تعداد 36 موش صحرایی سالم چهار ماهه با دامنه وزنی 180 تا 220 گرم از نژاد ویستار به طور تصادفی در سه گروه فعالیت بدنی، جفت شده (sham) و کنترل قرار گرفتند. موش­های گروه فعالیت هوازی، به مدت 2 هفته و روزی 50 دقیقه به فعالیت  هوازی با استفاده از تردمیل پرداختند. از شاخص­های مدت زمان تاخیر،  مسافت طی شده تا پیدا کردن سکو و زمان سپری ­شده در ربع هدف در آزمون ماز آبی موریس به عنوان ملاک­های سنجش میزان  یادگیری فضایی استفاده شد. یافته ­ها: در مرحله اکتساب، تفاوت معنی­ داری بین گروه ها مشاهده نشد (p<0.05). در آزمون کاوش، در فاکتور مدت زمان ماندن در ربع هدف، گروه فعالیت بدنی به­ طور معنی داری بهتر از گروههای جفت شده و کنترل بود (p=0.003). در آزمون به­ خاطرآوری، در هر دو فاکتور طول مسافت (p=0.004) و مدت زمان تاخیر (p=0.01) در یافتن سکو، عملکرد گروه فعالیت بدنی به ­طور معنی داری  بهتر از گروه های جفت شده و کنترل بود. نتیجه­ گیری: یک دوره کوتاه مدت فعالیت هوازی باعث بهبود یادگیری فضایی موش­های صحرایی می شود. به نظر می رسد آمادگی قلبی- عروقی ناشی از فعالیت هوازی، یک میانجی فیزیولوژیکی است که ارتباط بین فعالیت بدنی و بهبود عملکرد شناختی را تبیین می­ کند.